اعتراض به چه کسی؟! -






اعتراض به چه کسی؟!

بسم الله الرحمن الرحیم

 

دکتر حسن روحانی در هفته گذشته سخنان قابل توجهی را در جمع اعضای شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه ایراد کرد که به دلیل رویکرد خاص ایشان به موضوعات مختلف، این سخنان در رسانه ها به ویژه مطبوعات بازتاب ویژه ای داشت. این عضو مجلس خبرگان طی تحلیلی اوضاع داخلی و شرایط بین المللی جمهوری اسلامی ایران را نگران کننده دانست و با تاکید بر افراطی گری، تنگ نظری و شعارزدگی به عنوان عوامل این وضعیت، اعلام داشت که ما به دنبال منطق و انتخاب مسیر میانه یعنی مسیر حق هستیم. برخی از محورهای سخنان روحانی بدین شرح است:
 1- اکنون در حوزه بین المللی بیش از همیشه مورد تهدید هستیم.
 2- دیپلماسی یک کشور زمانی موفق است که اجازه ندهد دشمن دیگر کشورها را علیه منافع ملی آن کشور به خود پیوند دهد.
3- شرایط ما، شرایط مطلوبی نیست. دشمن، خود را آماده کرده و علیه ما هر روز توطئه می کند. شورای امنیت را پناهگاهی برای خود قرار داده تا از آن طریق فشار را بر ما افزایش دهد.
 4- متاسفانه دشمنان ما رو به افزایش هستند.
 5- تا دیروز در کنار آمریکا، انگلیس بود، اما امروز فرانسه هم با حرارتی بیشتر در کنار ایالات متحده قرار گرفته است.
 6- شرایط ما هر روز سخت تر می شود.
 7- شعار ما پرهیز از افراطی گری، تنگ نظری و شعارزدگی است. ما به دنبال منطق و انتخاب مسیر میانه یعنی مسیر حق هستیم.
 دکتر حسن روحانی در پایان سخنان خود موضوع انتخاب مجلس هشتم را مطرح و پس از ارائه رهنمود به اعضای شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه می گوید: «در انتخابات می تواند اگر با رقابت سالم، مشارکت مردم و حضور اخلاقی فعالان سیاسی توام باشد، ما را در دورکردن خطرات از کشور یاری کند. مجلس قدرتمند و مستقل می تواند منافع مردم و نظام را به خوبی تامین کند.»
 تحلیل ارائه شده از شرایط داخلی و موقعیت بین المللی جمهوری اسلامی از سوی روحانی ارتباط معنی داری با انتخابات مجلس هشتم دارد. در جامعه شناسی سیاسی، اصلی وجود دارد که می گوید اگر می خواهی در انتخابات بر رقیب پیشی گیری و آرای مردم را به سمت خود جلب کنی، باید اوضاع را از هر حیث تیره و تار و نگران کننده جلوه دهی و آنگاه خود را فرشته نجات نشان دهی تا مردم به تو و حزب تو رای دهند. در وجود تهدید علیه جمهوری اسلامی و افزایش فشارهای بین المللی به دلیل موضوع هسته ای در مقطع فعلی هیچ تردیدی وجود ندارد. ملت ایران 28 سال است که در معرض تهدید و فشارهای گوناگون بوده و بدیهی است که با اصرار ملت و نظام جمهوری اسلامی بر پیمودن مسیر رشد و توسعه در چارچوب اصول و آرمان های انقلاب اسلامی، این فشارها افزایش باید. دشمنان و به ویژه قدرت های سلطه گر و در راس آن آمریکایی ها، زمانی دست از توطئه بر می دارند که ملت ایران از انقلاب اسلامی خود پشیمان گشته و با بی اعتنایی به اصول و ارزش های دینی و انقلابی خود، در چارچوب منافع قدرت ها به حرکت درآید. حرکت بر مدار منطق و اعتدال و پیمودن مسیر حق حرف حقی است و نمی توان بر این حرف و یا راهبرد خرده گرفت. اما سخن اینجاست که آیا دلیل بر صحت حرکت بر مبنای منطق و اعتدال نشانه اش کم شدن دشمنان و کاهش فشارها و دورشدن خطرات است.
 اگر امروز دشمن تهدید می کند و از طریق شورای امنیت به دنبال صدور قطعنامه های بیشتر جهت اعمال فشارهای سیاسی و اقتصادی علیه ملت ایران است، آیا این دلیل بر افراط گرایی، تنگ نظری و برخورد شعاری و بدون منطق است؟ آقای روحانی در سخنان خود می گوید، باید ببینیم نسبت به سال های گذشته در چه شرایطی هستیم؟ ایشان خود در پاسخ این سوال با اشاره به موضوع ایران در شورای امنیت جواب می دهد که شرایط ما، شرایط مطلوبی نیست و شرایط ما هر روز سخت تر می شود. چرا موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت کشانده شد؟ آیا دلیل آن افراط گرایی و خروج از مدار منطق و اعتدال بود. یا اینکه پس از دو سال مذاکره، اروپایی ها با صراحت هرچه تمام طی بیانیه ای اعلام داشتند که ایران نباید چرخ سوخت داشته باشد. پشتوانه این زورگویی اروپایی ها نیز شورای امنیت بود. طی سال های اخیر سردمداران قدرت های غربی، با صراحت بارها و بارها اعلام کرده اند یک ایران هسته ای را تحمل نخواهند کرد. آنها با بهانه ابهام در فعالیت های هسته ای ایران، به دنبال متوقف کردن ایران بودند. بدیهی است که در چنین شرایطی برای احقاق حق و تامین